Mobiliteit voor iedereen
Leven is bewegen. We staan er niet vaak bij stil, maar veel onderdelen van ons leven starten door de voordeur buitenstappen. Vlot van en naar het werk, comfortabel naar je hobby, veilig naar de bakker. Elke dag verplaatsen we ons, dit moet voor iedereen even vlot en veilig kunnen. Dat is mobiliteit voor iedereen. Om juiste prioriteiten te bepalen, kijken we naar het STOP-principe. Eerst stappers, dan trappers, dan het openbaar vervoer, tenslotte de personenwagens.
Modal shift
Met de fiets of het openbaar vervoer naar het werk, wordt steeds populairder. En terecht! Er zijn enorme inhaalbewegingen bezig om het openbaar vervoer sneller en efficiënter te maken. En ook het gebruik van de fiets zit in de lift. De fiets en het openbaar vervoer zijn vaak een sneller alternatief voor de auto. Maar het is ook goed voor de portemonnee, het klimaat, vermindert de files en verbetert de algemene mobiliteit, maar laat ook veel meer sociaal contact toe.
Studies tonen echter dat het overgrote deel van de openbare weg in steden nog steeds gereserveerd is voor het gemotoriseerd verkeer. Zo wordt #Keizervoetganger louter een gast in de stad en is #Koningfiets er geen kasteelheer. Hier is dus nog veel werk aan de winkel. Om een juiste mix in onze mobiliteit te bereiken, moeten er opofferingen, gedrags- en mentaliteitswijzigingen gebeuren. Dit is niet haalbaar in één adem.
De belangrijke boodschap hierbij is ook dat het een “en … en” verhaal is. Het is niet of de fiets of de auto. Beide hebben hun nut, beide moeten hun functie kunnen vervullen. Maar we kunnen niet langer aanvaarden dat we het normaal blijven vinden dat we korte verplaatsingen standaard met de auto doen. We kunnen niet langer aanvaarden dat elke gebruiker de auto (of liefst meerdere auto’s) recht voor de deur moet kwijt kunnen, koste wat het kost voor andere weggebruikers en de openbare ruimte.
#Keizervoetganger
De voorbije jaren hebben we het heel vaak over de fiets gehad. Maar ook de voetganger staat centraal. Te voet gaan is de basis van elke verplaatsing. Voetpaden in onze steden en gemeentes hebben echter wel eens de gewoonte om er niet zo aangenaam bij te liggen. Daarom ontwierpen we met cd&v een voetpadenplan voor #Keizervoetganger.
De basis van ons voetgangerplan is om comfortabele voetpaden aan te leggen. Biljarvlak en voldoende breed, zonder allerhande obstakels als deelsteps en elektriciteitskasten. Zo wordt een voetpad toegankelijk voor jong en oud, mobiel en minder-mobiel. Eens een voetpad mooi aangelegd is, is het sneu als dit stelselmatig opengebroken dient te worden. Hier zijn duidelijkere regels voor nodig.
#Koningfiets
Zelf doe ik bijna al mijn verplaatsingen met de fiets. Het is dus het vervoersmiddel bij uitstek waar ik voor een verbeterde veiligheid wil zorgen. Hiervoor ontwierpen we binnen JONGCD&V Antwerpen de Antwerpse Fietsdeal. Hierin staan een hele hoop principes en uitdagingen die we willen aanpakken. Een paar voorbeelden:
Oversteekplaatsen
Op veel belangrijke straten zijn er voldoende zebrapaden voorzien. Voetgangers kunnen veilig oversteken. Voor fietsers liggen er zelden fietsoversteekplaatsen naast. Als fietser wordt je dus gedwongen een fout te maken om over te steken via het zebrapad (wat feitelijk niet mag), of om af te stappen en als voetganger verder te gaan. Persoonlijk ken ik weinig plekken waar aan automobilisten wordt gevraagd om even uit te stappen en de auto wat verder te duwen.
Fix the mix
Straten waar fietsers en gemotoriseerd verkeer gemengd de baan op worden gestuurd, moeten een adequaat snelheidsregime hebben. Naar mijn gevoel is het niet meer van deze tijd om auto’s met 50km/u vlak langs fietsers te sturen. Dat er meer wordt ingezet op zone 30’s is positief, maar spijtig genoeg wordt er niet ingezet op de handhaving ervan. De gemiddelde snelheid in een zone 30 ligt in Vlaanderen op 42km/u. Dit is een helder en duidelijk principe: gemengd verkeer enerzijds impliceert een snelheidsregime van 30 km/u met controle, anderzijds moeten doorgangswegen waar 50 km/u aangewezen is een gescheiden fietsinfrastructuur hebben.
Markeringen
Fietsmarkeringen worden zelden duidelijk of uniform aangebracht op fietspaden. Dit zorgt voor een situatie waarbij fietsers zelf niet altijd in staat zijn om de verkeerssituatie veilig en correct te lezen. In mijn eigen straat zijn er kruispunten waar het fietspad doorloopt op een verhoogde verkeersdrempel met onderbroken witte strepen als markering, maar waar er toch een bord wordt gezet dat duidt op voorrang van rechts uit de doodlopende zijstraten. Wegmarkering/-infrastructuur spreekt de signalisatie tegen. Dit is nodeloos verwarring creëren. Kruispunten en fietspaden aanpakken door er duidelijke markeringen op aan te brengen, zou al veel ongemakken en ongevallen vermijden.
Toegankelijkheid openbaar vervoer
Een ander stokpaardje is de toegankelijkheid van ons openbaar vervoer. In Vlaanderen zijn er schandalig weinig tram- en bushaltes toegankelijk voor mensen met een fysieke of visuele beperking. Om dit aan te kaartten, stelde ik een conceptnota op ter verbetering van de toegankelijkheid. Deze concepten en aanzetten worden meegenomen in het masterplan toegankelijkheid van Vlaams minister voor mobiliteit Lydia Peeters.
Mensen met een fysieke of visuele beperking vallen vaak terug op het openbaar vervoer. Het is dus ook uitermate belangrijk dat zij hier zonder problemen gebruik van kunnen maken. Hier is jammer genoeg nog veel werk aan de winkel.
